Zamanın Uzaklaştırması
Zaman seni benden uzaklaştırırken, ben yine aynalı yarınlarda seni bekliyorum. Ruhum kendisinden çalınmış sanki. Sanki her davanın sonunda sen varsın. Geri dönmeyi içten içe sen de istiyorsun.
Gölgesi belli olmayan bir gerçek miydin?
Yoksa kendini asan bir siluet mi?
Yanlıştık, çünkü birbirimizi çok seviyorduk.
Büyümeyen çocuk gibi sevinç içinde.
Seninle benim şiirlerim nerede?
Bir yerde haklı olan acılar vardı. Mutluluk o zaman çocukların yüreğindeydi. Onların kalbi henüz kırılmamıştı. Parçalanmış bir hayata doğru gitmiyorlardı. Gayet huzurluydular. Ama ben senin derinde ilerlemeye çalışırken, kendimi uçurumların eşiğinde buluyordum. Oldukça yorgundum ve seninle ilgili birtakım kararsızlıklar yaşıyordum. Bir yanım seni isterken, diğer yanım senden nefret ediyordu. Bu nasıl bir çıkmazdı. Nasıl bir ikilemdi. Anlamak mümkün değildi.
Kudret Alkan