Zaman kendi içinde aşkı yansıtıyor. Bu bir güç savaşı olmalı. Nerede eserse essin, kendine ait bir yörüngesi olmalı. Artık aşk, boyutların üstünde bir yerde. Belki de gerçek sevgi hepimizin kalbinde bir yerlerde. Burada kendini korumak bir kez daha gündem oluşturuyor. Herkesin sevgisi kutsal bir düğümün içinde şekilleniyor. Çünkü insan aşk içinde büyümeye başlıyor. İnsan olan yeni bir alan açarak, yorgunluğunun üstesinden geliyor. Bununla birlikte bir sabrın sonu geliyor. İnsan merakından alevlenen sevgi tohumlarını, gözyaşlarının içinden geçiriyor.
Zaman seni bana vermezken, ben hangi kaderin mülteci sorgularında can verdim. Kendimi hangi günahın akışına bıraktım. Sen de biliyorsun ki, insan ölümün içinde sahne alır. Bir yaşam felsefesiyle hareket eder. Sonrasında rüyaların sayfalarında yer bulur. Kendisini emek ve fedakarlığın içinde tutar.