Hayaller kaç gerçeği ayakta tutar?
Benim sana olan sevdam nerede son bulur?
Bu aşkın içinde bir yol haritası yoktu.
Her şey yağmurun bilmecesinde saklıydı.
Sana olanlar neden bu kadar kötüydü.
Bir ıslak imzaya bakıyordu ayrılık.
Benim ruhumda gardiyan olmuş umut vardı.
Sana dokundukça nabzım isyan ediyordu.
Tutunacak son limana kadar senindim.
Seninle ikimiz neleri aştık, neleri geçtik.
Bir rüya mıydı, bunca yaşananlar.
Seninle aramda ne vardı.
İsyan haykırdıkça adını söylüyordu.
Senin olmak yeniden başlamak gibiydi.
Doğru olmak, ya da yanlışın üzerine gitmek.
Bu aşkın gülleri nerede açardı?
Senin olanlar ne vakit bana gelirdi.
Bir zincire bağlasalardı beni.
Bir yudum aşkın ötesine salsalardı acılarımı.
Düşlerimin en son perdesine kadar yazsalardı.
Söyle sevgilim, biz nerede son bulduk böyle?
Hani derinden isimlerimizi söyleyenler vardı.
Hani umut bir kez daha ellerini kaldıracaktı.
Ah o şizofren giysiler nerede son bulacaktı?
Hangi rüyanın içindekileri deşifre edecektik?
İkimiz de aslında merkezinden yaralıydık.
Ve bu oyunun içinde bir kez daha son buluyorduk.
Seni duvarlara vuran heybetli gözyaşı bendim.
Bendim işte, bir kez daha ismini haykırdım.
Dünyaya nam salan ahenk taşı oldum.
Bedenim ruhuma bir türlü söz geçiremiyordu.
Sana kavuşmak belki de çılgınlığın mimarıydı.
Sana diren tüm yollar sonsuzlukta kapalıydı.
Kudret Alkan / Yazar ve Şair