Umudun alevi sendin.
Sen benim bitmeyen ateşimsin.
Belki cennet, belki de cehennem ıslanır.
Seni bana yazanlar acılardır.
Bir renk içinde seni bestelerken,
Her türde notaya doğru yelken açtım.
Bu aşk uğruna her koşulda can verdim.
Kendi limanımdan yol alan bir sandaldım.
Kürek çektiğim intiharlarda yaşayandım.
Söyle sevgili, nereye bıraksınlar bizi.
İkimiz bir desen içindeki renktik.
Alev aldıkça gözlerimizdeki sevinçtik.
Sen hiç soğuk bir gözyaşı öptün mü?
Ya da ağlarken dibine kadar battın mı?
Söyle, hangi ağacın dalına tutundun.
Sen nerede kendi yanlışlarını yaktın?
Bir sahne olsa da umut kendini tanımlasa.
Psikoz düzleminde elbet bir sancı gelir.
Şizofren yasaların ne olduğu bellidir.
İnat etme, sen de pusuların içine düşersin.
Kalbindeki gün doğumuna fazla güvenme.
Bir sancı gelir de krizler alır götürür seni.
Her şey aslına düşen bir hayaldir.
Düşlerin gizeminde kendini toparlarken,
Kendi içinde hipnoz olmuş bir umut.
Belki de her şeyin pimini çeken bir kader.
Adına ne dersen de ama sen de biliyorsun.
Bu insanlar bir yerde aşkı çekecek.
Herkes kendi ufkunda kanat çırpacak.
Bir kez daha insanlar galip gelecek.
Seninle ben sonsuzlukta bir aşk olacak.
Nice yarınlar kendileri için bizi yazacak.
Kudret Alkan / Yazar ve Şair