Damlayan rüyalarım bana umut muydu?
Sessizliği kadehlere dolduran yürekler vardı.
Bir damla gözyaşının kokusundaki asalet.
Neydi beni elçisi olmayan imzalara götürenler.
Bir yerde hatıra mı kaybolmuştu.
Ne duruyorsun, sen de varlığın içinden geç.
Bir sesin içindeki anlama sen de karış.
Belki de her şeyi umudunda yakmalısın.
Evet sevgilim, bir kez daha rüyalara tutun.
Asaletin içinde olgunlaşan bir tiyatro olmak.
Umudu alevlendiren acının sendeki tükenişi.
Belki de mevsimlerin emir verdiği bir bahar dirilişi.
Adına ne dersen de…
Nerede ölürsün, ya da nerede dirilirsin.
Sen ölümün kafasında gezen bir düzensin.
Kim ne derse desin, beni gerçekten kahredensin.
Kudret Alkan / Yazar ve Şair